کد خبر 4061
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ - ۰۸:۰۰

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در گفت‌وگو با آهن‌نیوز:

ایران در مراودات اقتصادی اعتبارش را از دست داده است

ایران در مراودات اقتصادی اعتبارش را از دست داده است

علت اصلی از دست دادن اعتبارات‌مان در بازار جهانی به تصمیماتی برمی‌گردد که گاهی اجازه صادرات داده نمی‌شود و یا در صورت اجازه می‌گویند باید مقداری را در بورس کالا عرضه کنید و چندین مشکل جلوی راه تولیدکنندگان می‌گذارند تا صادرات انجام نشود.

به گزارش پایگاه خبری آهن‌نیوز، زنجیره فولاد با صادرات پنج‌ میلیارد و ۷۶۰ میلیون دلاری شاهد افت ارزش ۲۲ درصدی و کاهش ۶ درصدی وزنی بوده است.

به اعتقاد فعالین این حوزه، عدم تامین گاز و برق، ضربه بزرگی به تولید و صادرات فولاد وارد کرده و از طرفی سیاستگزاری‌ها به گونه‌ای است که به رشد صادرات فولاد کمک نمی‌کند. تصمیماتی نظیر اجازه صادرات به بازرگانان موجب شد محصولات شرکت‌ها با قیمت پایین‌تر خریداری شده و در بازارهای صادراتی زیر قیمت شرکت اصلی عرضه شود. به این شکل بازار صادراتی که به زحمت به دست آمده از دست رفته است.

همچنین توسعه نیافتن حمل و نقل ریلی یکی از چالش‌های جدی زنجیره فولاد برای توسعه تجارت بین‌المللی است. باید تا سال ۱۴۰۴ خطوط ریلی کشور به ۲۵ هزار کیلومتر افزایش می‌یافت که اکنون صاحب حدود ۱۳۷۰۰ کیلومتر هستیم و با توجه به رشد سالانه ۲۳۰ کیلومتر احتمالا در ۱۴۰۴ حدود ۱۰ هزار کیلومتر از برنامه عقب هستیم.

 در شرایطی که تحریم‌های شدید، متنوع و پیچیده بر صادرات فولاد، شدیدترین محدودیت‌ها را تحمیل کرده است، امسال دولت برنامه‌ای را به اجرا درآورده است که توقع دارند صادرکنندگان بیایند مشتریان خود را شفاف معرفی کنند. 

در این رابطه جهاندار شکر، عضو هیئت مدیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران به خبرنگار آهن‌نیوز گفت: دلیل اصلی به وجود آمدن مشکلات در بخش صادرات، از دست دادن تمام اعتباراتمان در بازار جهانی است. علت این امر هم به تصمیماتی برمی‌گردد که گاهی اجازه صادرات داده نمی‌شود و یا در صورت اجازه می‌گویند باید مقداری را در بورس کالا عرضه کنید و چندین مشکل جلوی راه تولیدکنندگان می‌گذارند تا صادرات انجام نشود. به عنوان مثال در سال گذشته مجموعه ما تا ۷۰ درصد صادرات داشته که در حال حاضر به ۳۰ درصد رسیده که دلیل این کاهش صادرات، از بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌ها و مشکلاتی که برای تولید به وجود می‌آورند، است.

شکری با بیان اینکه در چند سال گذشته همه می‌توانستند صادرات کنند، بیان کرد: اما به مرور آن را محدود کرده و اعلام شد فقط تولیدکننده یا نماینده تولیدکننده می‌توانند صادرات انجام دهند. اما بعد از گذشت زمانی، رینگ صادراتی به وجود آوردند و هرکسی که شرکتی ثبت کرد و کارت بازرگانی گرفت با این مجوز شروع به صادرات کرد. در این مدت کافی است ۵۰ میلیون دلار صادر کند که رفع تفاوت ارزی انجام شده و به‌عنوان صادرکننده شناخته شود. در نتیجه محصولات تولیدکنندگان را با قیمت پایین خریده در بازارهای صادراتی زیر قیمت شرکت اصلی عرضه می‌کنند.

این فعال صنعتی با اشاره به تکرار دوره‌ای قوانین اشتباه، یادآور شد: با اظهار تاسف همیشه یک تصمیمی گرفته شده و چند سال بعد دوباره آن تصمیم اشتباه را اجرا کرده و مجدد تولیدکننده را وارد چالش می‌کنند.

به گفته این فعال صنعتی تمام مشکلاتی که صنایع مخصوصا بخش فولاد دارد، بخشنامه‌های خلق‌الساعه و لحظه‌ای است.

وی با اشاره به عملکرد ناصحیح قیمت‌گذاری دستوره در بورس کالا، بیان کرد: کالایی قیمت‌گذاری شده، تقاضا بالا رفته و رقابت می‌شود و قیمت که افزایش پیدا کرد آن را کنسل می‌کنند. ما پیشنهاد می‌کنیم یک قیمتی را مثلا برای میلگرد، تیرآهن، آهن اسفنجی، گندله و... مصوب کنید که قیمت‌ها مشخص باشد و با این قیمت بفروشید.  وقتی برنامه روشنی نباشد، شرایط چنین می‌شود.

شکری مهمترین دلیل افزایش قیمت آهن‌آلات در بازار داخلی را افت ارزش پول ملی عنوان کرده و تاکید کرد: سال گذشته روی دلار ۳۰ هزار تومان میلگرد با قیمت کیلویی ۱۶ هزار تومان فروخته می‌شد در حال حاضر اگر افت ۶۰ درصدی ریال را به ۱۶ تومان اضافه کنید چیزی حدود ۲۷ هزار تومان برای میلگرد به دست می‌آید که قیمت منطقی است. در واقع قیمت محصولات افزایش پیدا نکرده بلکه با توجه به تورم موجود ارزش خود را حفظ کرده است.

وی افزود: کاهش قیمت موقتی هم که در ماه پیش اعمال شد با فشار بر روی کارخانه‌ها بود که در صورت تکرار باعث تعطیلی کارخانجات خواهد شد.

این عضو شورای آهن و فولاد به عنوان راهکار حل این بحران بیان کرد: تنها پیشنهادی که وجود دارد این است که عرضه و تقاضا را آزاد بگذارند. برای تست یک ماه بگویند تولیدکننده با چه قیمتی می‌خواهید عرضه کنید؟ هر کالا با هر قیمتی که مایل هستید عرضه کنید در این صورت، بازار خودش را در دو هفته به دست می‌آورد.

شکری گفت: زمانی که قیمت‌گذاری را به عهده تولیدکننده بگذارند انگیزه افراد سودجو و رانت‌کنندگان از بین برده و مصرف‌کننده واقعی بار می‌خرد. به عنوان مثال منِ کارخانه‌دار می‌خواهم تیرآهن و میلگرد را با قیمت ۲۶ هزار تومان و تعداد ده هزار تن عرضه کنم اما وقتی بگویند ۲۳ هزار تومان، هزار تن عرضه می‌کنم. وقتی این کار را انجام دهم دیگر با قیمت ۲۶ هزار تومان عرضه نمی‌کنم و خودم با قیمت ۲۵ هزار تومان می‌فروشم، چرا که با این کار جذابیت به وجود می‌آید و من به دنبال کاری می‌روم که برای جذب مشتری بیشتر، جذابیت ایجاد کنم. یک ماه اگر این کار را انجام دهند، بازار فولاد خودش خودش را تنظیم می‌کند. 

خبرنگار: پریسا فرضی

انتهای خبر/ ف

کد خبر 4061

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =