کد خبر: 15594 0

نمایشگاه‌های فولاد ایران چقدر مؤثرند؟ / میلیاردها تومان هزینه برای تکرار؛ وقتی نمایشگاه‌ها به تفریح سازمانی بدل می‌شوند!

نمایشگاه‌های فولاد ایران چقدر مؤثرند؟ / میلیاردها تومان هزینه برای تکرار؛ وقتی نمایشگاه‌ها به تفریح سازمانی بدل می‌شوند!

در حالی که هر سال ده‌ها نمایشگاه با محوریت فولاد و صنایع معدنی در نقاط مختلف ایران برگزار می‌شود؛ از سمپوزیوم کیش گرفته تا ایران‌متافو در تهران، بسیاری از کارشناسان معتقدند این رویدادها بیش از آنکه به رشد تولید، فناوری و تعاملات تجاری منجر شوند، به محلی برای حضور تشریفاتی شرکت‌های دولتی و تکرار دستاوردهای گذشته تبدیل شده‌اند. میلیاردها تومان هزینه از بودجه عمومی صرف نمایشگاه‌هایی می‌شود که عملاً دستاوردی تازه ندارند و برای برخی مدیران، بیشتر نقش سفر کاری و تفریح سازمانی پیدا کرده‌اند تا فرصتی واقعی برای توسعه صنعت فولاد کشور.

به گزارش خبرنگار رسانه آهن‌نیوز؛ در حالی که تقویم صنعتی ایران تقریباً هر ماه شاهد برگزاری یک نمایشگاه در حوزه فولاد و صنایع معدنی است، پرسش‌ها درباره کارکرد واقعی این رویدادها و گروه‌هایی که از آن سود می‌برند، رو به افزایش است.

در روزهای آینده، جزیره کیش میزبان سمپوزیوم فولاد ایران خواهد بود؛ رویدادی که به‌عنوان یکی از گردهمایی‌های قدیمی صنعت شناخته می‌شود. بلافاصله پس از آن، نمایشگاه ایران متافو ۱۴۰۴ در تهران برگزار خواهد شد؛ رویدادی که از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین نمایشگاه صنعت فولاد کشور یاد می‌شود.

در کنار این دو، شهرهایی مانند اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز نیز در طول سال میزبان نمایشگاه‌های مشابهی هستند. با این حال، تحلیل‌گران صنعتی می‌گویند اغلب شرکت‌کنندگان این نمایشگاه‌ها ترکیب مشابهی دارند: مجموعه‌های بزرگ دولتی و نیمه‌دولتی که هزینه‌های قابل‌توجهی را برای حضور در این رویدادها صرف می‌کنند.

«در بسیاری از این نمایشگاه‌ها شاهد غرفه‌هایی هستیم که تقریباً هر سال همان دستاوردها را با بسته‌بندی جدید ارائه می‌کنند. نوآوری واقعی یا معرفی فناوری تازه در آن‌ها کمتر دیده می‌شود.» یکی از فعالان حوزه فولاد که نخواست نامش فاش شود، در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت.

برخی کارشناسان معتقدند افزایش تعداد نمایشگاه‌ها بیش از آنکه نشانه رشد صنعتی باشد، به تبدیل‌شدن صنعت نمایشگاهی به یک منبع درآمد مستقل برای شرکت‌های برگزارکننده بازمی‌گردد. تعدادی از این برگزارکنندگان با برپایی نمایشگاه‌های مشابه در داخل و خارج کشور، درآمد ثابت و تضمین‌شده‌ای از اجاره غرفه‌ها و خدمات جانبی به دست می‌آورند.

از سوی دیگر، کاهش حضور شرکت‌های بین‌المللی پس از تحریم‌ها، باعث شده عنوان «بین‌المللی» بسیاری از نمایشگاه‌ها تنها در نام باقی بماند. در حال حاضر، حضور محدود شرکت‌های چینی تنها نمود خارجی این رویدادهاست.

به گفته برخی ناظران، برای بسیاری از مدیران و مجموعه‌های دولتی، حضور در نمایشگاه‌ها بیش از آنکه تلاشی برای تعامل تجاری باشد، نوعی تشریفات اداری یا حتی تفریح سازمانی محسوب می‌شود؛ فرصتی برای حضور رسانه‌ای، برگزاری نشست‌های داخلی و عکس یادگاری با تابلوهای «دستاورد».

با وجود این، برگزارکنندگان نمایشگاه‌ها تأکید دارند که این رویدادها به معرفی ظرفیت‌های صنعت فولاد ایران و ایجاد ارتباط میان تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان کمک می‌کند. اما در نبود ارزیابی شفاف از دستاوردهای واقعی، همچنان پرسش‌ها درباره نقش، ضرورت و هزینه‌کرد این نمایشگاه‌های متعدد پابرجاست.

انتهای پیام/ م

اشتراک‌گذاری

ارسال نظر

نظرات

هنوز نظری برای این مطلب ثبت نشده است.