هشدار درباره بحران سنگ آهن؛ ضرورت توجه به فناوریهای نوین و احیای ذخایر هماتیت و تیتانومگنتیت
یکی از بخشهای در معرض کمبود مواد اولیه در سالهای آینده، صنعت فولاد ایران است. با وجود افزایش ظرفیت تولید فولاد، ذخایر شناساییشده سنگآهن مگنتیت و هماتیت رو به کاهش است و فعالان معدنی معتقدند کشور طی ۱۰ سال آینده با کمبود جدی این ماده حیاتی روبهرو خواهد شد؛ موضوعی که ضرورت برنامهریزی پیش از رسیدن به نقطه بحران را دوچندان میکند.
به گزارش آهننیوز،محمدمسعود سمیعینژاد، رئیس هیأت عامل ایمیدرو، طی هفتههای اخیر بارها بر لزوم ورود سریعتر به معادن خارج از کشور تأکید کرده است؛ اما کارشناسان میگویند تأمین سنگآهن از کشورهای دیگر با موانع اساسی روبهرو است.
موانع واردات سنگآهن
کیوان جعفریطهرانی، تحلیلگر بینالمللی بازار فولاد، در گفتوگو با دنیای اقتصاد تأکید کرد که واردات سنگآهن برای ایران بسیار محدود و فاقد توجیه اقتصادی است. به گفته او:
برزیل تمام ظرفیت خود را از طریق قراردادهای بلندمدت در اختیار عمان و بحرین گذاشته است.
استرالیا بهدلیل بعد مسافت و نبود امکان پهلوگیری کشتیهای بزرگ عملاً گزینه ایران نیست.
آفریقا تحت تسلط چین، عربستان و سایر بازیگران منطقهای قرار دارد و ایران ارتباط اقتصادی و سیاسی کافی با برخی کشورها ندارد.
افغانستان با وجود ذخایر غنی مگنتیت، صادرات سنگآهن را ممنوع کرده است.
کشورهای CIS مانند قزاقستان فاصلهای بیش از ۶ هزار کیلومتر دارند که حمل را غیر اقتصادی میکند.
هند صادرات سنگ آهن مرغوب را محدود کرده و پاکستان و عربستان نیز خود واردکننده هستند.
نتیجه آنکه «تقریباً هیچ گزینه مطمئن و اقتصادی برای واردات سنگآهن ایران باقی نمیماند.»
راهحل اصلی: احیای ذخایر داخلی با فناوریهای نسل ششم
این تحلیلگر تأکید میکند که ایران بیش از ۲ میلیارد تن هماتیت بلااستفاده و دهها میلیارد تن ذخایر تیتانومگنتیت دارد که به دلیل نبود فناوری مناسب وارد چرخه تولید نشدهاند. او راهحل اصلی را چنین معرفی میکند:
۱. اجرای فناوریهای نسل ششم فرآوری (تشویه مدرن)
بدون نیاز به زغالسنگ و با حرارت پایینتر
تبدیل هماتیت به مگنتیت و سپس کنسانتره پربازده
مناسب برای استفاده در واحدهای بزرگ فولادسازی
۲. فرآوری تیتانومگنتیت با فناوری بومی DRTM
استحصال آهناسفنجی (CBI)
تولید روتیل صنعتی
ورود ذخایر عظیم جنوب و شرق کشور به چرخه کانیآرایی
کمک مستقیم به پروژههای فولادسازی مکران، هرمزگان و مناطق کمبرخوردار
صرفه اقتصادی بالاتر از واردات
طبق دادههای ارائهشده:
حد اقتصادی برای خوراک DRTM کنسانتره با ۳۴٪ آهن و ۶٪ TiO₂ است؛
تولید کنسانترههای ۳۶/۳۴ یا ۵۵/۲۰ بسته به هدف (روتیل یا آهناسفنجی) امکانپذیر است؛
تولید تیتانیوم – با قیمت جهانی ۱۴ برابر فولاد – میتواند بازار جدیدی برای صنعت معدن ایران ایجاد کند.
جمعبندی
با توجه به محدودیتهای شدید واردات، هزینه حملونقل، قراردادهای بلندمدت رقبا و بیثباتی برخی مناطق، راهکار پایدار برای تأمین مواد اولیه صنعت فولاد ایران نه واردات، بلکه احیای ذخایر هماتیت و تیتانومگنتیت کشور با فناوریهای نوین است.
کارشناسان تأکید دارند که این مسیر علاوه بر رفع نیاز صنعت فولاد، امکان تولید محصولات با ارزش افزوده بالا مانند تیتانیوم را نیز فراهم میکند.
انتهای خبر/ص
اشتراکگذاری
ارسال نظر
نظرات
هنوز نظری برای این مطلب ثبت نشده است.