داریم اما نمی‌دهیم؟ وقتی کارخانه‌ها فروش را به بهانه نرخ ارز می‌بندند!
وقتی قیمت دلار بالا می‌رود، کارخانه‌ها با سرعتی بیشتر از تابلوهای رسمی، نرخ محصولات خود را افزایش می‌دهند؛ بهانه همیشه آماده است: هزینه انرژی بالا رفت، حمل‌ونقل گران شد، مواد اولیه کمیاب شد. اما همین تولیدکنندگان، زمانی که نرخ ارز روند کاهشی به خود می‌گیرد، یا حاضر به کاهش قیمت‌ها نمی‌شوند یا به‌راحتی می‌گویند: فروش بسته است.
به گزارش خبرنگار آهن‌نیوز؛ بازار فولاد در سال‌های اخیر به صحنه‌ای پرنوسان و پرابهام تبدیل شده است. نرخ ارز، جنگ‌ها، بحران انرژی و تحریم‌ها همه بر این صنعت سایه انداخته‌اند؛ اما در کنار این عوامل بیرونی، رفتار برخی تولیدکنندگان نیز جای تأمل جدی دارد.
وقتی قیمت دلار بالا می‌رود، کارخانه‌ها با سرعتی بیشتر از تابلوهای رسمی، نرخ محصولات خود را افزایش می‌دهند؛ بهانه همیشه آماده است: هزینه انرژی بالا رفت، حمل‌ونقل گران شد، مواد اولیه کمیاب شد. اما همین تولیدکنندگان، زمانی که نرخ ارز روند کاهشی به خود می‌گیرد، یا حاضر به کاهش قیمت‌ها نمی‌شوند یا به‌راحتی می‌گویند: فروش بسته است.
نمونه‌اش در تماس امروز خبرنگار ما با یکی از واحدهای تولیدی میلگرد دیده شد. پرسش ساده بود: «با توجه به افت دیروز نرخ ارز، قیمت میلگرد شما کاهش یافته؟» پاسخ اما صریح و بی‌پرده بود: «نه، فروش بسته است. اگر بخواهید می‌توانم همان قیمت چند روز پیش را حساب کنم!»
این رفتارها چیزی جز بی‌عدالتی و سودجویی آشکار نیست. کارخانه‌ها از یک‌سو مدام بر مشکلات خود می‌نالند و از سوی دیگر، به‌جای همراهی با شرایط بازار و رعایت انصاف، به دنبال کسب سود بیشتر در کمترین زمان ممکن‌اند. چنین رویکردی نه تنها اعتماد بازار را از بین می‌برد بلکه به رکود معاملات و گسترش بی‌اعتمادی در میان مصرف‌کنندگان دامن می‌زند.
وقت آن است که نهادهای نظارتی و سیاست‌گذاران اقتصادی با جدیت بیشتری وارد عمل شوند. صنعت فولاد، شریان حیاتی اقتصاد کشور است و نمی‌توان اجازه داد با تصمیمات یک‌جانبه و غیرمنصفانه برخی واحدها، این شریان دچار انسداد و بی‌اعتمادی شود.
انتهای پیام/ م
اشتراک‌گذاری
ارسال نظر
نظرات
هنوز نظری برای این مطلب ثبت نشده است.