به گزارش خبرنگار آهن‌نیوز؛ در شرایطی که هر روز خبر تازه‌ای در خصوص اخراج و تهدید کارگران روی خروجی رسانه‌ها قرار می‌گیرد، گویا هشدار برخوردهای سلبی به گوش هیچ مسئولی نیز نمی‌رسد. موضوعی که می‌توان گفت، اخیراً به یک مدل جدید برای تسویه حساب‌های سیاسی، مالی و غیره تبدیل شده است. اخراج کارگران و کارمندان با بهانه‌تراشی‌های نامشخص امروز به یک روال در میان مدیران مجموعه‌های تولیدی و صنعتی تبدیل شده است. مدیرانی که به جای حل مساله و بررسی علت‌های منطقی و علمی در اولین مرحله به فکر تعدیل و اخراج کارگران می‌افتند. مثلاً همین دیروز بود که خبر اخراج ۱۷۰ کارگر در شرکت فروآلیاژ ازنا در رسانه‌ها منتشر شد و به سرعت بازتاب پیدا کرد و مدیران این مجموعه، علت تعدیل را قطعی برق و ضررهای ناشی از کمبود انرژی مطرح کردند.

با انتشار خبر تعدیل کارگران، اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل استانداری لرستان اعلام کرد به دنبال پیگیری های مستمر معاونت هماهنگی امور اقتصادی استانداری لرستان، کوره های شرکت فروآلیاژ شهرستان ازنا مجددا شروع بکار کرده و تمامی کارگران تعلیق شده به کار برگشتند. گویا تعرفه برق مصرفی و قطع برق این شرکت توسط مجموعه برق باختر به علت بدهی ،خط تولید این شرکت متوقف کرده بود و همین دلیل نیز سبب شد تا مدیران به فکر اخراج کارگران بومی و محلی باشند. 

به هر حال اقدام مسئولان استانی در راه‌اندازی این شرکت تولیدی که با تولید سالیانه ۶۰۰۰۰ تن فروسیلیسیم و ۲۰۰۰۰ تن پودر میکروسیلیکا با سه کوره بزرگترین تولید کننده و صادر کننده فروسیلیسیم در ایران و خاورمیانه است، اقدامی پسندیده و قابل تشکر است اما چند سوال در این میان مطرح می‌شود. اولاً چرا پیگیری‌های متولیان امر و مسولان استانی باید همیشه پس از یک اتفاق و رسانه‌ای شدن اخبارش رقم بخورد؟ و سوال دوم اینکه اصلاً چرا باید مدیران کارخانه‌ها به جای بررسی و پیگیری انجام امور از مبادی قانونی به فکر این بیفتند که کارگران را قربانی پیشروی اهداف‌شان کنند؟

به نظر می‌رسد، تهدید به اخراج و تعدیل کارگران به مدل و الگوی جدیدی برای مدیران صنعتی و تولیدی تبدیل شده است که به واسطه آن بتوانند اهداف‌شان را پیش ببرند و این شاید ریشه در اقدام اخیر آقای رییس جمهور و تیم اقتصادی‌شان دارد که احیای کارخانه‌های تولیدی مسکوت مانده و متوقف شده را در دستور کارشان قرار داده‌اند و همین مساله سبب شده تا مدیران مجموعه‌های صنعتی به واسطه رسانه‌ها و با فشار به مسئولان استانی از طریق تعدیل کارگران به آنچه می‌خواهند دست یابند.

آنچه مهم و ضروری است اینکه ریشه هر تمدنی در نهاد تولید قرار دارد. در تاریخ سراغ نداریم کشوری را که با تخریب مقام کارگر توانسته باشد ببالد و رشد کند و توصیه‌مان این است که اجازه ندهید که این رویه مدل و الگو برای دیگران شود و حتی افرادی در دولت به بهانه رقابت‌های جناحی و  مالی، مجموعه‌های صنعتی را به قربانگاه سیاسی‌بازی بکشانند. تخریب کارگران یعنی افزایش ناامیدی و سلب آرامش کارگر؛ یعنی تحریک و تنش‌زایی؛ یعنی افزایش شکاف دولت و ملت! بنابراین از نهادهای متولی می‌خواهیم دستور توقف این رویه ناصواب را صادر کنید. 

انتهای پیام / م