به گزارش آهن نیوز آنوش رحام، فعال صنعت فولاد در تشریح اهمیت صنعت فولاد و چالش‌های پیش‌روی آن اظهار کرد: تولید فولاد در رده صنایع استراتژیک کشور قرار دارد.
این صنعت برپایه ظرفیت‌های معدنی و انرژی کشور احداث شده و توسعه یافته است. تا جایی‌که اکنون دهمین فولادساز بزرگ جهان هستیم.
با این وجود، صنعت فولاد در ایران با چالش‌هایی روبه‌رو است که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به بهره‌وری پایین انرژی در این صنعت، بی‌توجهی به شیوه‌های نوین تولید فولاد سبز و استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر اشاره کرد.
در همین حال باید تاکید کرد که توان ساخت برخی تجهیزات، خطوط تولید و حتی امکان تامین بعضی از مواد اولیه موردنیاز این صنعت در کشور وجود ندارد و زیرساخت‌های حمل‌ونقل برای انتقال بار در صنعت فولاد نیز با کاستی‌هایی روبه‌رو است.
تامین سنگ‌آهن نیز، یکی از مهم‌ترین مواردی است که در آینده به یکی از چالش‌های اساسی صنعت فولاد ایران تبدیل می‌شود، بنابراین انتظار می‌رود از هم‌اکنون به راه‌حلی منطقی برای رفع این کمبودها اندیشیده شود.
این فعال صنعتی افزود: در طول این سال‌ها بسیاری از فولادسازان بزرگ جهان به‌سمت شیوه‌های نوین تولید فولاد و همچنین تولید فولاد سبز پیش رفته‌اند.
ایران نیز باید به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین فولادسازان دنیا، توان تولید خود را در این بخش ارتقا دهد؛ یعنی به‌سمت تولید فولاد با کمترین آلایندگی و بیشترین بهره‌وری پیش برود.
دستیابی به توان تولید محصولات موردنیاز برای زنجیره فولاد که امکان ساخت آنها در داخل وجود ندارد نیز، باید در دستور شرکت‌های بزرگ فولادی و همچنین مجموعه‌های دانش‌بنیان قرار گیرد. از جمله این موارد، می‌توان به ساخت الکترودگرافیتی، کک سوزنی و همچنین افزودنی‌های موردنیاز در صنعت فولاد کشور اشاره کرد.
البته در سال‌های اخیر، اقداماتی برای تولید این محصولات در داخل کشور انجام شده است و اکنون انتظار می‌رود روند ساخت و داخلی‌سازی آنها، شتاب بیشتری به خود بگیرد.
رحام درباره ارتقای بهره‌وری در زنجیره فولاد این‌طور گفت: دولت در سال‌های گذشته، یارانه انرژی قابل‌توجهی در اختیار فعالان زنجیره فولاد قرار داده است.
از آنجا که واحدهای میانی این زنجیره، بیشترین مصرف انرژی را دارند، یارانه قابل‌توجهی نصیب این بخش می‌شود.
این یارانه به حلقه‌های بعد منتقل نمی‌شود و زمینه کاهش نرخ محصولات نهایی را فراهم نمی‌کند و تنها در قالب سود فولادسازان، شناسایی می‌شود.
در چنین شرایطی، فولادسازان تلاش خاصی برای کاهش مصرف انرژی و بهره‌وری بیشتر در این بخش ترتیب نداده‌اند.
حال انتظار می‌رود فولادسازان بزرگ کشور به‌سمت استفاده از انرژی‌های نو یا تجدیدپذیر و همچنین بهره‌وری هرچه بیشتر از مصرف انرژی پیش بروند.
این فعال صنعتی در تشریح جایگاه ایران در تولید محصولات پیشرفته فولادی اظهار کرد: عمده تولید فولاد ایران به شمش یا محصولات معمولی همچون مقاطع طویل فولادی، لوله و پروفیل‌های معمولی اختصاص دارد.
با این وجود در سال‌های اخیر توفیقاتی در تولید فولادهای آلیاژی و ویژه که عموما مصارف صنعتی خاص دارند، حاصل شده است. از جمله این پیشرفت‌ها می‌توان به تامین ورق‌های فولادی موردنیاز برای اجرای پروژه انتقال نفت گوره به جاسک اشاره کرد.
با این وجود انتظار می‌رود اقدامات بیشتری برای تولید محصولاتی متفاوت با کیفیتی متمایز در زنجیره فولاد اجرایی شود.
وی افزود: در طول سال‌های گذشته، سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی برای توسعه فولادسازی کشور انجام شده است و انتظار می‌رود ظرفیت تولید فولاد در افق ۱۴۰۴ به ۵۵ میلیون تن افزایش یابد.
تولید این حجم از فلز، به ماده اولیه قابل‌توجهی نیاز دارد؛ بنابراین برآوردهای اولیه حکایت از آن دارد که ذخایر کنونی سنگ‌آهن، نیاز کشور را فقط برای چند سال و تولید ۵۵ میلیون تن فولاد تامین می‌کند.
بدین‌ترتیب تامین ماده اولیه در آینده به یکی از چالش‌های اساسی صنعت فولاد بدل خواهد شد.
این کمبود سنگ‌آهن در حالی بر آینده صنعت فولاد سایه انداخته است که بخش بزرگی از ذخایر سنگ‌آهن هماتیتی کشور بدون استفاده هستند یا صادر می‌شوند و می‌توان با تکیه بر دانش روز، از این ذخایر برای تولید فولاد بهره گرفت.
البته این اقدام نیازمند صرف هزینه و استفاده از دانش فنی روز است.
توجه به این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد که در طول سال‌های گذشته، سرمایه قابل‌توجهی برای توسعه صنعت فولاد کشور جذب شده است؛ در نتیجه اکنون نمی‌توان نسبت به آینده این صنعت بی‌تفاوت بود.
منبع: روزنامه صمت
انتهای پیام/
نظر شما