به گزارش خبرنگار آهن‌نیوز، ساعت دو بامداد شنبه یازدهم تیرماه سه زلزله‌ شدید با قدرت بیش از ۶ ریشتر و ده‌ها پس‌لرزه غرب استان هرمزگان را متأثر کرد. براثر این زمین‌لرزه ۵ نفر جان خود را از دست دادند و کار ۴۴ نفر مصدوم هم به بیمارستان کشید؛ این آمار البته شامل مصدومانی که به‌صورت سرپایی مداوا شدند، نمی‌شود.

اگرچه تعداد کشته‌ها و مصدومان چندان زیاد نبود اما با بازدید خبرنگار آهن‌نیوز از مناطق زلزله‌زده مشخص شد که ۱۶ روستا دچار تخریب بیش از ۸۰ درصد شده‌اند و ۲۰ درصد خانه‌هایی که هنوز سر پا هستند نیز به دلیل ترک‌های ایجاد شده، باید کاملاً تخریب و از نوساخته شوند.

بااین‌حال شاید این سؤال پیش بیاید که چرا علی‌رغم معدود بودن تعداد کشته‌ها، حجم تخریب ساختمان‌ها به این میزان بالا بوده است؟

بر اساس مشاهدات ما و گفت‌وگو با منابع محلی، زلزله‌ نخست مردم را از خانه‌ها خارج ساخته و ویلایی بودن منازل سبب شده تا آنان بتوانند در فضای باز حیاط، جان خود را حفظ کنند اما سازه‌های بدون اسکلت فلزی و ساخته شده از بلوک سیمانی، چوب و گل تحمل زلزله ۶.۱ ریشتری را نداشته‌ و در کمتر از ۳۰ ثانیه بر سر روستانشینان و اثاثیه‌ آنان آوار شده است.

در ابتدای ورود به روستای سایه‌خوش تصور بر این بود که این سازه‌ها، سازه‌های قدیمی هستند و دلیل تخریب نیز فرسودگی بناست اما صحبت‌های یکی از روستانشینان پرده از تخلفاتی بزرگ در ساخت‌وساز خانه‌های روستایی در جنوب کشور برداشت.

این زن روستانشین گفت: همه‌ی خانه‌های ما قدیمی نیستند، اغلب مردم روستا خانه‌هایشان را چهار یا پنج سال پیش ساخته‌اند، ما فقیر هستیم و توانایی استانداردسازی بناها را نداشتیم و همین باعث شد تا خانه بر سرمان آوار شود.

وی از دریافت وام برای ساخت این خانه‌ها سخن گفت و افزود: متأسفانه هنوز اقساط خانه‌هایمان به اتمام نرسیده است که این اتفاق ناگوار به وقوع پیوست و نمی‌دانیم چطور باید بازپرداخت وام را انجام دهیم.

با توجه به این اظهارات به نظر می‌رسد که نه‌تنها ارزیابان بانکی در ارائه‌ تسهیلات، بنا را مورد ارزیابی دقیق قرار نداده‌اند بلکه مسئولان سازمان راه و شهرسازی و فرمانداران و بخشداران نیز حساسیتی روی کیفیت بنای ساخته شده نداشته‌اند و دیده شدن چوب به‌جای سازه‌های فولادی و بتن وخامت اوضاع را نمایان می‌کند.

عدم نظارت بر ساخت‌وسازهای روستایی و رعایت نشدن الزامات ایمنی ساختمان یکی از پاشنه‌های آشیل در مواجهه با بحران‌های طبیعی است که بروز هر حادثه خود را بار دیگر برجسته می‌کند و چند روز بعد با پایان موج اخبار به فراموشی سپرده می‌شود.

انتهای پیام/ پ.م