به گزارش پایگاه خبری آهن نیوز؛ وقتی سخن از صنعت، معدن و تجارت می‌شود هر کدام یادآور اتفاقات خاصی است که طی یکسال گذشته بر آن‌ها گذشته است و اگر در این دسته‌بندی، صنعت را با زیر گروه فولاد ببینیم متوجه می‌شویم که طی یکسال گذشته فولاد و فولادی‌ها با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کرده‌اند. فولاد از جمله صنایع مادر هر کشوری محسوب می‌شود و در ایران بعد از پتروشیمی  رتبه دوم درآمدزایی را به خود اختصاص می‌دهد و همه اخبار آن توسط دولت و فعالان بخش خصوصی رصد شده و برای چیدن پلن بعدی برنامه ریزی می‌شود.

این روزها اگرچه رسانه‌های تخصصی و رسانه های بزرگ از عملکرد قابل تحسین غول‌های فولادی ایران اخبار بسیاری منتشر می کنند اما سوال این است آیا دولت به اندازه کافی همکار و همراه این صنعت بوده است؟ مشخصاْ همه دست اندرکاران می دانند که پاسخ منفی است و به کرات گله‌های خود را به سمع و نظر دولت رسانده‌اند. دولت چه چیزی در صادرات فولاد دیده است که به قول فعالان این صنعت به جای مانع زدایی مانع تراشی می‌کند کار تا جایی پیش رفته که صدای بخش خصوصی درآمده و می گویند دولت کاری به کار ما نداشته باشد ما کمک نمی‌خواهیم.

طی سالی که گذشت، کمبود انرژی از مهمترین مشکلات صنعت و زنجیره فولاد بود به شکلی بسیاری از فعالان این صنعت و دست اندرکاران زنجیره فولاد ضررهای میلیاردی پرداختند همچنین به گفته آنها در طول سال شش ماه فعالیت صنعت فولاد به علت کمبود انرژی به یک سوم تولیدات می‌رسد که تا به امروز دولت بنا بر دلایلی همچون مسائل سیاسی و کمبود بودجه برای تامین انرژی اقدامی انجام نداده است، وضع آئین‌نامه و بخشنامه‌های بازدارنده از دیگر اتفاقاتی است که می تواند صادرات را با مشکلات جدی مواجه کند اگرچه افزایش نرخ ارز و توافقات اقتصادی -تجاری ایران و عربستان نویدبخش آینده خوب صادرات کشور بالاخص فولاد را می دهد اما در نهایت اگر تحریم‌های داخلی دولت کمی تعدیل شود می‌توان توقع داشت وضعیت تعاملات بین‌المللی فعالان اقتصادی ایران بیش از پیش بهبود یابد.

همچنین مالیات هایی که دولت برای صنعت فولاد و حتی زنجیره فولاد وضع می کند برای بسیاری نگران‌کننده شده به شکلی که اعتراضات راه به جایی نبرده است و چرایی تصویب این مصوبات بین دولت و مجلس پاسکاری می شود.

از دیگرمشکلات اساسی این صنعت می توان به موضوع توسعه و سرمایه‌گذاری در این زنجیره اشاره کرد  تا زمانی که سرمایه‌گذاری انجام نشود توسعه نیز نخواهد بود و صنعت فولاد نیز دچار فرسودگی و عدم به‌روزرسانی می‌شود. همچنین؛به دلایل مختلف، سرمایه‌گذاری خارجی در این بخش نداریم بنابراین باید بسته سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف از جمله فولاد، نفت و پتروشیمی تعریف شود.

از آنجایی که مشکلات صنعت و زنجیره فولاد تمامی ندارد از امضاهای طلایی و باند هایی که صدای همه فعالان را درآورده می گذریم اما نباید از نظر دور داشت که در حوزه وزارت صمت به تنها مسئله مهمی که بیش از پیش و به کرات پرداخته می‌شود موضوع خودرو است و پس از آن به صادرات هم نیم نگاهی می‌شود اما وزارت صنعت، معدن و تجارت چقدر توانسته است در حوزه فولاد و سایر صنایع موفق عمل کند پاسخی است که انتظار می‌رود در پایان سال در جمع‌بندی سلسله فعالیت خود به آن اشاره کنند.

یادداشت ـ نیمامجدی