به گزارش پایگاه خبری آهن‌نیوز، درحال حاضر میزان تولید فولاد در ایران حدود ۳۰ میلیون تن در سال است اما در کنار افزایش میزان تولید، متأسفانه مصرف سرانه فولاد روز به روز کاهش یافته است.

آمارها و شواهد حاکی از آن است که مصرف سرانه فولاد در کشور طی هفت سال گذشته به نصف کاهش پیدا کرده است و این امر موضوعی قابل تأمل است که جای بحث و بررسی کارشناسی دقیقی دارد.

محمد کمال زاده، مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران، در پاسخ به این مسئله به خبرنگار آهن‌نیوز گفت: ما یک بالانس و تراز منفی بین تولید و مصرف در کشور روبه رو هستیم. وقتی می‌گوییم ۳۲ میلیون تن تولید فولاد، تقریبا ۲۰ میلیون تن در بهترین شرایط، مصرف فولاد در کشور وجود دارد، بنابراین ۱۲ میلیون تن تولید بر مصرف پیشی می‌گیرد و اگر این به ۵۰ میلیون تن برسد و بخواهد رشد اقتصادی به همین شکل بماند ۳۰ میلیون تن مازاد حادث می‌شود.

وی در پاسخ به ارائه راهکار کاربردی برای این شکاف بین تولید اسمی و واقعی تولید فولاد بیان کرد: کشوری در اقتصاد موفق است که صادرات آن بر مصرف داخل پیشی بگیرد. این درست است که ایران جزء ۱۵ کشور اول فولاد در حوزه صادرات است، اما باید توجه شود که عدد صادراتی ایران عدد خیلی بالایی نیست چرا که میزان تولید چند کشور تولیدکننده اول، آنقدر بالا است که ما در برابر آنها حرفی برای گفتن نداریم. 

مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران به عنوان نمونه چین را مثال زده و گفت: این کشور به تنهایی ۵۷ درصد و یا هندوستان حدود ۱۰ یا ۱۲ درصد فولاد کل دنیا را تولید می‌کند که به طبع هم می‌تواند عدد صادراتی بالایی داشته باشد.

کمال زاده در حال حاضر تنها راه‌حل رفع محدودیت تولید فولاد را تسهیلگری در عرضه صادرات دانست و تصریح کرد: اگر این راه برای تولیدکنندگان فولاد باز نشود سرمایه‌های هنگفتی در داخل انبارها «انبارش» می‌شود. حتی غیر از انبارش، بحث محدودیت زمانی و برگشت پول است. بدین ترتیب که به طور میانگین ۳ تا ۴ ماه زمان نقدشوندگی فروش فولاد در بهترین حالت که موجودی انبار وجود ندارد، طول می کشد که این ۳ ماه با ۶ ماه مجموعا ۹ ماه می‌شود.

به گفته این فعال صنعتی با این تفاسیر، چیزی حدود ۲۵ درصد هزینه‌های تأمین مالی برای مدتی که مواد اولیه را خریداری می‌کنید تا زمانی که محصول به دست مشتری می‌رسد، صرف شده و اگر به حاشیه سود توجه شود عملا تولیدکننده دچار ضرر و زیان می‌شود.

مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران در ادامه، خواستار هموارسازی مسیر صادرات از طریق قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری درست و اصولی شد و برای بهبود اوضاع، بیان کرد: در بحث ارز به صادر کننده اجازه دهند تا ارز خود را به هر نحوی که برای او سودآور است، وارد کشور کند چرا که با ارز نیمایی به جرأت می‌توان گفت صادرات فولاد منفی است و سودآوری ندارد.

وی با انتقاد به سیاست ارزی دولت در بحث صادرات، یکی از نقاط ضعف دولت را الزام صادرکنندگان محصولات فولادی به عرضه ارز در نیما دانست که باعث کاهش صادرات مقاطع فولادی شده و همچنین منجر به ایجاد انبارش‌های بزرگ، خواب سرمایه و هدر رفت سرمایه‌های مملکت می‌شود.

مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران به یکی دیگر از مشکلات حوزه صنعت فولاد در عرصه صادرات اشاره کرد و گفت: زمانی که ما بر صادرات عوارض وضع می‌شود، باعث کاهش قدرت رقابت‌پذیری در عرصه صادرات می شود. چرا که این سیاست‌گذاری در مقایسه با دامپینگی که کشور روسیه، چین و کشورهای دیگر اعمال کرده و جوایز صادراتی خوب را به صادرکنندگان برای بحث صادرات و جذب بازارهای جهانی انجام می‌دهند، مغایرت داشته و منجر به حذف در رقابت با آن‌ها در بازارهای جهانی می‌شود.

تحریم مانع صادرات نیست

کمال‌زاده البته بحث تحریم را مانع تاثیرگذاری در توسعه صادرات ندانست و خاطرنشان کرد: جدای از بحث تحریم، دو دسته عامل تاثیرگذار در بخش صنعت و اقتصاد داریم. یک دسته عوامل سیاست‌گذار و قانون‌گذار که عوامل دولتی به حساب می‌آیند. دسته بعدی مجریان و عوامل اجرایی صنعت  اند که صاحبان، کارشناسان و عوامل اجرایی صنعت هستند. در اینجا دور زدن تحریم‌ها در حوزه عوامل اجرایی صنعت قابل طرح است که بنده بابت این موضوع هیچگونه نگرانی ندارم چرا که ما یاد گرفته‌ایم که چگونه تحریم‌ها را دور بزنیم و کالای خودمان را صادر و همچنین پول وارد کشور و از کشور خارج و به حساب تأمین‌کنندگان واریز کنیم.

انتهای خبر/ ف