به گزارش خبرنگار آهن‌نیوز، سومین تساوی دو تیم ذوب‌آهن و مس‌رفسنجان در حالی شکل گرفت که دو تیم بیشتر از هر چیزی در این بازی به برد نیاز داشتند. مهدی‌تارتار و شاگردانش که فصل سخت و قرعه‌ای سنگین را در ابتدای این فصل در حال تجربه هستند در خانه به دنبال ۳ امتیاز بازی بودند و از طرفی مس رفسنجانی‌ها هم برای پایان دادن به تساوی‌های خود، برد را در اصفهان جستجو می‌کردند.

ذوب‌آهنی‌ها با ترکیب ۲_۴_۴ خطی بازی می‌کردند و در عوض مسی‌ها ترکیب ۲_۱_۴_۳ را در زمین پیاده می کردند.

نکته‌ای که در این ۳ بازی در مورد تیم ذوب‌آهن و نگاه مهدی تارتار می‌توان به آن پرداخت سبک و سیاق بازی این تیم در تمام بازی‌ها با الویت گل نخوردن یا نباختن است و در نهایت گل زدن و بردن تیم حریف.

اگر بازی با پرسپولیس را بر اساس شخصیت تیم‌ها و ابزار و بطور کلی موجودیت دو تیم‌، به تارتار و یارانش حق بدهیم و حتی بازی با تراکتور در تبریز را هم به همان شکل برای آنها با اغماض نمره قبولی دهیم اما ادامه این نگاه در مقابل دیگر تیم‌ها قطعاً برای ذوب‌آهن خطرساز خواهد بود. مهدی‌تارتار باید بیشتر از همه مسائل به فکر تغییر نگرش خود حداقل در مقابل تیم‌های نه چندان مدعی فصل در داخل خانه باشد، رفتن صرفاً به سمت بازی فیزیکی و حساب باز کردن روی تک موقعیت‌ها آن هم با این بضاعت انسانی ذوب‌آهن این فصل می‌تواند کار مهدی‌تارتار و شاگردانش را با مشکلات اساسی روبرو کند. صرف‌نظر از بازی نه چندان دلچسب و تماشاگر پسند ذوب‌آهن باید یادآور شد که تنها نکته قابل بحث و قوت این تیم گل نخوردن آنهاست که در ۳ بازی تنها یک گل را دریافت کرده‌اند و البته که در این فصل ما با پدیده کم گل زدن و کم گل خوردن تیم‌ها بطور کلی در فوتبال داخلی روبرو هستیم، که ذوب‌آهن و حتی مس رفسنجان هم جزو همین جمع‌بندی قرار می‌گیرند.

سوال از مهدی‌تارتار و کادرفنی این است که اگر پنالتی گادوین‌منشا در همین بازی مس‌رفسنجان به ثمر می‌نشست، تیم ذوب‌آهن توان برگشتن به بازی را در خود اصفهان داشت؟

بازی کردن با اولویت  گل نخوردن در فوتبال برای تیمی با ابزارهای ذوب‌آهن شدیدا خطرساز خواهد بود. مهدی تارتار و همکارانش باید  به تغییر فلسفه و نگرش خود در این بیشتر بپردازند.

انتهای‌پیام/ الف.ک