زنگ خطر در صنعت فولاد؛ درخواست انجمن تولیدکنندگان برای اصلاح فوری سیاستهای انرژی و ارزی

در جلسه هیئت نمایندگان اتاق ایران که روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴ برگزار شد، احسان دشتیانه، عضو هیئتمدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، از بحران عمیق در صنعت فولاد بهدلیل محدودیتهای شدید انرژی، سیاستهای ناپایدار دولتی و مشکلات ارزی خبر داد و خواستار بازنگری در کل زنجیره تولید، صادرات و حمایتهای دولتی از این صنعت استراتژیک شد.
به گزارش آهن نیوز،دشتیانه در ابتدای سخنان خود با اشاره به جایگاه مهم این انجمن در اقتصاد کشور گفت:
«انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران یکی از بزرگترین انجمنهای عضو اتاق ایران از نظر تعداد اعضاست و امیدوارم اعضای محترم اتاق با اهمیت واقعی این بخش بیشتر آشنا شوند.»
او افزود:
«فولاد از صنایع استراتژیک جهان است و ایران اکنون در رتبه هشتم یا نهم جهانی قرار دارد؛ فاصله ما با کشور هفتم یعنی آلمان تنها حدود سه میلیون تن است. این نشان میدهد که با سیاستهای درست میتوانیم جایگاه بهتری در جهان داشته باشیم.»
فشار مضاعف انرژی بر تولید فولاد
دشتیانه با اشاره به اثر مستقیم بحران انرژی بر عملکرد تولیدکنندگان گفت:
«در ماههایی که محدودیت گاز و برق نداریم، ظرفیت تولید فولاد کشور بهشدت افزایش مییابد. اما در سالهای اخیر با محدودیتهای جدی انرژی روبهرو بودهایم که مستقیماً بر تولید و صادرات اثر گذاشته است.»
او با مقایسه میان صنایع بزرگ کشور افزود:
«اگر کل اقتصاد ایران مانند صنعت فولاد عمل میکرد، امروز وضعیت اقتصادی بسیار بهتری داشتیم. در حالیکه صنعت نفت با ذخایر عظیم خود تنها حدود ۳.۵ میلیون بشکه در روز تولید میکند، نسبت تولید به ذخیره در این بخش بسیار پایینتر از حد انتظار است.»
نقش فولاد در اشتغال و تولید ملی
به گفته عضو هیئتمدیره انجمن فولاد، هر شغل مستقیم در این صنعت حدود ۲۰ شغل غیرمستقیم ایجاد میکند و سهم اشتغال مستقیم و غیرمستقیم فولاد در کشور به حدود ۸ درصد میرسد.
او تأکید کرد:
«با وجود این نقش کلیدی، محدودیتهای انرژی، بهرهوری و تولید را کاهش داده و بسیاری از واحدها را زیانده کرده است.»
کاهش سهم فولاد از اقتصاد ملی
دشتیانه درباره اثر سیاستهای ناپایدار دولت بر صنعت فولاد هشدار داد و گفت:
«تصمیمات روزانه و ناپایدار دولت باعث شده فضای عدم قطعیت به یک وضعیت قطعی تبدیل شود و فعالان اقتصادی امکان برنامهریزی بلندمدت نداشته باشند.»
او ادامه داد:
«سهم صنعت فولاد از تولید ناخالص داخلی از حدود ۳۳ درصد در سالهای گذشته به ۱۲ درصد رسیده و پیشبینی میشود تا پایان امسال به کمتر از ۸ درصد کاهش یابد؛ حتی احتمال سقوط آن تا ۴ درصد نیز وجود دارد که زنگ خطری جدی برای اقتصاد کشور است.»
به گفته وی، در فروردینماه امسال به دلیل محدودیت شدید برق و گاز، بخش قابلتوجهی از تولید متوقف شد و ارزش تولید از دسترفته طی این ماه به ۱۴ میلیارد دلار برآورد میشود.
بهرهوری بالا با وجود محدودیتها
عضو هیئتمدیره انجمن فولاد درباره مصرف انرژی و آب گفت:
«صنعت فولاد سالانه حدود ۱۳۰ میلیون مترمکعب آب مصرف میکند، اما بهازای هر کیلوگرم فولاد تنها ۳.۵ تا ۴ لیتر آب مصرف میشود که در مقایسه با صنایع کشاورزی بسیار پایینتر است.»
او افزود:
«این صنعت حدود ۷ درصد برق کشور را مصرف میکند که بخش قابلتوجهی از آن از طریق نیروگاههای اختصاصی تأمین میشود؛ با این حال محدودیتهای برق و گاز حتی بر عملکرد این نیروگاهها نیز اثر منفی گذاشته است.»
فشار ارزی و نابرابری در صادرات
دشتیانه با اشاره به مشکلات ارزی گفت:
«قیمت محصولات فولادی بر پایه ارز رسمی حدود ۷۰ هزار تومان محاسبه میشود، اما تولیدکنندگان مواد اولیه را با دلار آزاد حدود ۱۱۰ هزار تومان خریداری میکنند؛ این تفاوت، توان رقابتی صنعت را بهشدت تضعیف کرده است.»
او همچنین افزود:
«افزایش ۱۳۰ درصدی قیمت گاز از سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۴ در حالی اتفاق افتاده که قیمت فروش محصولات فولادی بهدلیل کنترلهای ارزی رشد چندانی نداشته و همین مسئله فشار سنگینی بر تولیدکنندگان وارد کرده است.»
دشتیانه در ادامه با انتقاد از ساختار صادراتی گفت:
«حدود ۶۵ درصد صادرات فولاد کشور توسط واحدهای غیرتولیدی انجام میشود؛ این آمار نشاندهنده ضعف جدی در نظام صادراتی و نبود استراتژی منسجم در زنجیره ارزش است.»
درخواست برای اصلاح سیاستها
عضو هیئتمدیره انجمن فولاد در پایان سخنان خود گفت:
«انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با ارسال نامه رسمی به دولت، خواستار اصلاح جامع و هماهنگ سیاستهای تولید، صادرات و تأمین انرژی شده است. اگر این اصلاحات فوری انجام نشود، یکی از ارکان اصلی اقتصاد ملی در معرض تهدید جدی قرار خواهد گرفت.»
او تأکید کرد:
«مسئولیتهای اجتماعی باید بهصورت شفاف، واقعی و هدفمند اجرا شوند و نباید به ابزاری برای هزینهسازی یا فساد تبدیل شوند.»
جمعبندی
صنعت فولاد ایران در حالی با مشکلات پیچیده انرژی، ارزی و سیاستی روبهروست که همچنان یکی از موتورهای اصلی اشتغال و ارزآوری کشور محسوب میشود. کارشناسان معتقدند تدوین یک برنامه ملی برای پایداری انرژی، اصلاح نظام ارزی و بازنگری در ساختار صادراتی، تنها مسیر نجات این صنعت حیاتی از بحران کنونی است.
اشتراکگذاری
ارسال نظر
نظرات
هنوز نظری برای این مطلب ثبت نشده است.