به گزارش آهن‌نیوز به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد، "سعید عسکرزاده" دبیر انجمن سنگ آهن ایران در بررسی دقیق‌تر چالش‌های زنجیره آهن و فولاد گفت: مشکلات عدیده‌ای در حوزه تولید سنگ آهن داریم. به ۴ چالش اصلی اشاره می‌کنم که موانع اصلی تولید در سال ۱۴۰۱ هستند. ۱) ضعف در زیرساخت‌ها ۲) قیمت‌گذاری دستوری ۳) امضاهای طلایی ۴) عدم توجه دولت به تشکل‌ها. این مساله می‌تواند به مقدار قابل توجهی تولید را کاهش دهد. به خاطر عدم توجه به زیرساخت‌ها، تولیدات سنگ آهن کشور حدودا ۳۰ تا ۴۰ درصد از پتانسیل موجود در این بخش کمتر است. پس در گام اول باید به این مساله نگاه ویژه داشت تا با رفع آن هرچه سریع‌تر میزان تولید را به پتانسیل بالقوه نزدیک کنیم.
دبیر انجمن سنگ‌آهن ایران با اشاره به مشکلات عنوان کرد: می‌توان به نرخ حمل‌ونقل دریایی، بالا بودن بیمه حمل‌ونقل خارجی اشاره کرد. مسائلی که ما برایشان راه‌حلی نداریم. به‌طور مثال برای حل مشکل نرخ بالای انتقال ارز و هزینه‌های بالایی که انتقال ارز حاصل از صادرات بر صادرکننده تحمیل می‌کند، نمی‌توان کار مثبتی کرد.
او سپس به معضل زیرساخت‌های فیزیکی و اهمیت حل آنها از سوی دولت اشاره کرد و گفت: راهسازی، جاده‌سازی، ایجاد ریل و اسکله، تامین آب و برق و … مسائلی جدی‌اند. مساله مهم این است که اینها دیگر به خارج از کشور مربوط نیستند. به این ترتیب می‌توان گفت که دولت در این بخش‌ها به‌شدت با آنچه مورد نیاز بخش معدن است، فاصله دارد.
همچنین زیرساخت فرهنگی نیز بسیار مهم است. اکنون در کشور این دید وجود دارد که معدن یک گنج است و معدن‌کاران به‌راحتی و بدون دغدغه و بدون هزینه در حال ثروت‌اندوزی‌اند. طبیعی است اگر این دید بین سیاست‌گذاران حاکم باشد، پس بیشترین درآمد این بخش را برای دولت درنظر گرفته و با وضع قوانین ناعادلانه، عایدی معدن‌کاران تقدیم دولت خواهد شد.
در این‌صورت فراموش می‌شود که در گذشته قوانینی مانند قانون معدن چرا تدوین و تصویب شده است. اینها ناشی از عدم توسعه بخش زیرساخت فرهنگی معدن است. با توجه به اینکه هزینه‌های معدنکاری در کشور زیاد است و در این بین برخی معادن رو به تعطیلی رفته و برخی هم زیان‌ده شدند، فعالان این عرصه انتظار دارند که زیرساخت‌های این حوزه تامین شود.
تولید سنگ‌آهن کاملاً وابسته به اقتصاد سنگ آهن است اگر زیرساخت‌های اقتصادی و فیزیکی و فرهنگی آن فراهم باشد، قطعاً شاهد افزایش تولید خواهیم بود. یکی دیگر از چالش‌هایی که فعالان حوزه سنگ‌آهن با آن سر و کار دارند، قیمت‌گذاری دستوری در بخش‌های مختلف است. امروز زنجیره فولاد از این مساله به‌شدت تاثیر گرفته است.
در حالی که کارشناسان انتظار دارند رویکرد بخش دولتی بیشتر در قالب مکانیزم بازار و عرضه و تقاضا در زنجیره آهن و فولاد باشد، اما مسیر به گونه‌ای دیگر است. درباره چرایی تمرکز دولت بر ایفای نقش پررنگ در اقتصاد نظرات مختلفی وجود دارد. برخی باور به مانع‌تراشی داشته و برخی هم نظری خلاف این دارند. اما آنچه جای سوال دارد اینکه چرا دولت کمتر به مشورت با مجموعه‌های تخصصی و تشکل‌ها می‌پردازد. مشکلی که موجب شده معادن کشور همچنان با دغدغه‌های زیادی روبه‌رو باشند. ضمن اینکه دولت خصوصیت چابکی‌اش را از دست داده و در این بین دیگر بازیگران شاید بتوانند روندهای مختلفی را ایجاد کنند.
دبیر انجمن سنگ‌آهن ایران در ادامه به مشکل امضاهای طلایی در عرصه معدن کشور اشاره کرد و گفت: با اینکه موضوع امضاهای طلایی را همیشه تمامی دولت‌ها تقبیح کرده‌اند و به آن به عنوان مشکلی که قرار است مورد حل و فصل قرار گیرد، نگاه می‌کنند اما در هیچ دولتی این مشکل کامل حل نشده است گویی می‌توان گفت که برنامه‌ای برای این مشکل وجود نداشته است.
او تأکید کرد: البته نمی‌توان به طور مشخص قضاوت کرد که آیا کلاً نیتی برای حل مشکل امضاهای طلایی وجود ندارد یا اینکه دولت راهکاری برای حلش نمی‌تواند داشته باشد. او با اشاره به اینکه امضای طلایی در همه حوزه‌ها دیده می‌شود، به طور مثال گفت: موضوع تیک‌های صادراتی یکی از موضوعات در مبحث امضای طلایی بوده است که بعضاً وجود دارد، کماکان هم وجود دارد. این در حالی است که برای حل آن باید کارگروهی (جدید) متشکل از تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان تشکیل شود که شامل مجموعه افرادی باشد که شرایط موجود را بررسی کرده و بهترین پاسخ را پیشنهاد دهند.
حل چالش‌های گفته شده توسط مهندس عسکرزاده، در سال ۱۴۰۱ کمی دور از انتظار به نظر می‌رسد اما اگر دولت به دنبال توسعه بخش معدن است، باید به سرعت به رفع موانع تولید بپردازد. تقریباً تمامی این موانع قابل تعمیم به تمام بخش‌های معدنی کشور است. ایران کشوری معدن‌خیز با ذخایر بالای مواد معدنی است که با سرمایه‌گذاری در این بخش و هموار کردن راه تولید ثروت بسیاری نصیب کشور خواهد شد.
پایان پیام/ ف
نظر شما