به گزارش خبرنگار پایگاه خبری آهن‌نیوز، شرکت فولاد مبارکه اصفهان در ماه گذشته ۹ میلیارد تومان برای تکمیل ساختمان یک هنرستان، 2 میلیارد تومان برای ساخت یک سالن ورزشی، یک و نیم میلیارد تومان برای یک مجتمع آموزشی و دو میلیارد تومان برای تکمیل یک هنرستان از محل اعتبارات مربوط به مسئولیت‌های اجتماعی خود خرج کرد. فولاد مبارکه در همین مدت  نزدیک به 8 میلیارد تومان با عنوان پژوهانه به 78 پایان‌نامه اختصاص داد.

در همین مدت فولاد خوزستان 3 هزار بسته آموزشی به دانش‌آموزان مدارس مناطق کم‌برخوردار اهدا کرد، همچنین این شرکت بنا به گفته قائم‌مقام مدیرعامل آن در امور ستادی و مسئولیت‌های اجتماعی‌اش در یک سال اخیر ۱۴۰۰ میلیارد تومان برای پروژه‌های زیست محیطی سرمایه‌گذاری کرده است. شرکت فولاد سنگان نیز تنها در ماه گذشته 90 هزار میلیارد تومان صرف طرح‌های محرومیت‌زدایی منطقه کرد.  

آنچه شرح داده شد فقط چند نمونه انگشت‌شمار از ارقام نجومی است که شرکت‌های معدنی و فولادی هر ساله با برچسب مسئولیت‌های اجتماعی پرداخت و در مورد آنها اطلاع‌رسانی می‌کنند. امور خیریه‌ای که هم بار تبلیغاتی دارد و هم آنها را مشمول تخفیف‌های مالیاتی می‌کند؛ در این بین اما ابهاماتی نیز مطرح است، از جمله اینکه با وجود خرج شدن مستمر این رقم‌های هنگفت چرا فقر و محرومیت در مناطق کم‌برخوردار کشور با قدرت به بقای خود ادامه می‌دهد؟ تنها فقر نیست، آسیب‌های زیست محیطی هم برقرار است و کمبود فرصت‌های شغلی در این مناطق، جوانان را در جست‌وجوی شغل و درآمد به مهاجرت به شهرهای بزرگ به ویژه پایتخت سوق می‌دهد.

آیا نهادی بر چگونگی هزینه‌کرد ارقام سرسام‌آور مسئولیت‌های اجتماعی نظارت دارد؟ محمود اولیایی، رئیس کمیسیون مسئولیت اجتماعی اتاق بازرگانی ایران در پاسخ به این پرسش به خبرنگار آهن‌نیوز گفت: در مورد هزینه‌هایی که بنگاه‌ها در قالب مسئولیت اجتماعی پرداخت می‌کنند دو مساله وجود دارد، یکی اینکه هزینه‌هایی که امروز با عنوان مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها خرج می‌شود، ارتباطی با مسئولیت‌های اجتماعی آنها ندارد به همین دلیل است که اثرات آن دیده نمی‌شود و دیگر اینکه نظارتی بر کیفیت خرج شدن آن نیست.  

وی در ادامه اظهار کرد: برخی از وظایف دولتی و حاکمیتی از طرف نهادهای حاکمیتی و مقامات محلی و کشوری به شرکت‌ها تحمیل می‌شود و شرکت‌ها این امور را با عنوان مسئولیت‌های اجتماعی اجرا می‌کنند. اجرای آیین‌های مذهبی، ساخت مکان‌های مذهبی، ساخت جاده و... نمونه‌هایی از این امور است.

اولیایی تصریح کرد: انجام هر امر خیری را نمی‌توان در چارچوب مسئولیت‌های اجتماعی جا داد. مسئولیت اجتماعی باید با استراتژی‌های سازمان یکپارچه باشد و براساس مطالعات اجتماعی که در مورد بومیان محل اجرای پروژه صورت گرفته انجام شود. همچنین اثرات کسب‌وکار باید بر جامعه محلی شناسایی شده باشد و اقداماتی که در راستای مسئولیت اجتماعی صورت می‌گیرد منجر به کاهش تخریب‌هایی شود که این جامعه به دلیل فعالیت بنگاه متحمل می‌شود و یا جامعه محلی با اجرای مسئولیت اجتماعی سازمان توسعه یابد. مسئولیت اجتماعی یعنی تقید به تولید پایدار.  

او در ادامه از ایجاد پلتفرمی خبرداد که امکان رصد مسئولیت‌های اجتماعی شرکت‌ها را فراهم می‌آورد و در این باره توضیح داد: اتاق بازرگانی به منظور رصد کل مسئولیت‌های اجتماعی بنگاه‌های بخش خصوصی ایجاد پلتفرمی را پیشنهاد کرد  تا بررسی نحوه عملکرد بنگاه‌ها در این زمینه سامان‌دهی شود اما این ایده به دلیل مانع‌تراشی اعضای اتاق بازرگانی اجرایی نشد در نتیجه امروز هیچ نظارتی بر فعالیت اجتماعی بنگاه‌ها صورت نمی‌گیرد.

انتهای پیام/