به گزارش خبرنگار پایگاه خبری آهن‌نیوز، یکی از دغدغه‌هایی که همواره در خرید بار آهن‌آلات وجود داشته ، هزینه حمل و نقل بار است که در بسیاری از معاملات مورد مناقشه قرار می‌گیرد. گاهی مصرف‌کنندگان بخصوص کسانی که در حوزه صادرات آهن فعالیت می‌کنند توجه چندانی به بارگیری و حمل و نقل محصولات نشان نمی‌هند که این موضوع به زیان مالی منجر شده و محصول نیز آسیب می‌بیند.
در نقل و انتقال آهن آلات و محصولات فولادی عوامل مختلفی تاثیرگذارند که بر قیمت حمل آن اثر می‌گذارد، از جمله این عوامل می‌توان به حجم محصول خریداری شده، مسافت مبدأ تا مقصد، وسیله حمل و نقل و تعرفه حمل بار اشاره کرد.
بخش عمده محموله‌های آهن آلات به صورت زمینی حمل و نقل می‌شوند اما می‌تواند در صورت ارسال بار به استان‌های دیگر از طریق حمل و نقل هوایی یا ریلی صورت گیرد که این موارد دو مشکل اساسی دارد. یکی محدودیت حجم و وزن بار در بخش هوایی و دیگری، بارگیری اضافه از مبدا تا راه‌آهن و از راه آهن تا مقصد که باعث افزایش هزینه باربری خواهد شد.
ذکر این نکته نیز ضروری است که نرخ کرایه حمل بار میلگرد، تیرآهن، ورق آهن و سایر فراورده‌های فولادی بسته به مشخصات هر محموله متغیر است و ممکن است با توجه به فاصله مسافت مبدا تا مقصد بار، وزن بار، نوع بار و بارگیری، هزینه‌های مختلفی داشته باشد. به طور معمول در هنگام خرید محصول نکته‌ای که در ابتدا ممکن است مصرف‌کنندگان به آن توجه کنند فاصله جفرافیایی کارخانه یا بنگاه از محل پروژه است، زیرا پرواضح است که هرچقدر مسافت بین کارخانه و محل پروژه کمتر باشد خریدار نیز هزینه حمل کمتری متحمل خواهد شد.
البته گاهی متغیرهایی مانند زمان حمل بار، دفعات بارگیری، وضعیت جوی، کیفیت مسیر نیز تا حدودی بر قیمت حمل و نقل بار تاثیرگذارند.
حال با بررسی خبرنگار آهن‌نیوز در رابطه با اینکه هزینه حمل بار در نهایت به عهده چه کسی است، مشخص شد که هم طبق قانون اتحادیه انبارداری و هم عرف حاکم بر بازار آهن کلیه هزینه‌های برش، بارگیری و حمل به طور کامل بر عهده خریدار بار آهن است.
چراکه آنچه که مرسوم و عرف است معمولا هرکس کالای خود را درب کارخانه یا انبار خود به فروش می‌رساند و نرخ اعلامی برای خود کالاست حال اینه خریدار از درب کارخانه فروشنده تا مقصد مورد نظر خود به چه نحوی و با چه قیمتی حمل کند، به عهده خود خریدار است.
توافق خریدار و فروشنده / تعرفه سازمان حمل و نقل کشور
هر چند این مسئله در نهایت می‌تواند بسته به توافق طرفین در زمان ثبت قرارداد تغییر کند، اما در مجموع هزینه حمل بار به عهده خریدار است.
البته این می‌تواند در یک سری کالاها که مازاد در آن وجود دارد و فروشنده برای بحث فضای انبار یا جایگزینی بار جدید محدودیت دارد فروش خود را به صورت هزینه حمل به عهده فروشنده مشخص نمایند.
حمل و نقل هر محصولی هزینه مشخصی دارد که از سوی سازمان حمل و نقل کشور تعریف می‌شود و غالبا براساس حجم محصول و مسافت مبدأ تا مقصد تعیین می‌شود، هزینه حمل و نقل محصولات فولادی نیز ممکن است در باربری‌های مختلف براساس هر دو فاکتور یا یکی از این عوامل تعیین شود.
در انتخاب باربری مناسب برای انتقال محصول خریداری شده نیز باید نکات مهمی را مورد توجه قرار داد تا در نهایت به هزینه مضاعفی برای مصرف‌کننده منجر نشود. به این معنی که انتخاب ماشین متناسب با محصول خرید شده، رعایت نکات ایمنی در حین بارگیری، بارگیری درست و اصولی محصول و همچنین دریافت هزینه حمل براساس تعرفه سازمان حمل و نقل و ...، نکاتی است که در انتخاب شرکت باربری و در نهایت هزینه حمل محصول باید مورد توجه قرار داد.
همچنین در انتخاب نوع ماشین باید به نکات مختلفی از جمله حجم و ابعاد محصول و توان حمل ماشین دقت کرد، به همین جهت ممکن است در حمل و نقل آهن‌آلات با توجه به ظرفیت بار از پیکان وانت، نیسان، خاور، کامیون، 10 چرخ و 18 چرخ استفاده شود. به عنوان مثال برای حمل میلگرد که به صورت بندیل‌های 12 متری هستند بهتر است تریلی استفاده شود و برای مقاطع 6 متری هم بهتر است از خاور استفاده شود تا محصول در حین حمل و نقل دچار آسیب فیزیکی نشود.
هر کدام از وسایل نقلیه‌ای که در بالا ذکر شد ظرفیت مخصوصی دارد و تنها برخی محصولات را می‌توان با آنها حمل کرد. به عنوان مثال ظرفیت تریلی برای حمل بار حدود 22 الی 24 تن است و برای حمل مقاطع با طول 12 متر مناسب است یا ظرفیت بار خاور حدود 4 الی 5 تن است که برای مقاطع با طول 5 متر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مواردی که در مطالب فوق ذکر شد از جمله عواملی است که در تعیین هزینه حمل میلگرد نقش مهمی ایفا می‌کنند، به همین جهت خریداران مقاطع فولادی، برای خرید به‌صرفه و پرهیز از تحمیل هزینه‌های گزاف باید موارد ذکرشده را مورد توجه قرار دهند.
انتهای خبر/ ف
نظر شما