به گزارش خبرنگار پایگاه خبری آهن‌نیوز:  دهمین کنفرانس استیل پرایس روز سه‌شنبه 25 مهرماه در هتل المپیک تهران برگزار شد. "فولاد و مواد اولیه، با نگاهی بر فولادهای پیشرفته باارزش افزوده بالا" عنوانی بود که برای این رویداد صنعتی انتخاب شده بود. افراد حاضر در این کنفرانس نه‌چندان بین‌المللی، مدیران‌عامل و معاونین هلدینگ‌ها و شرکت‌های تولیدی در صنعت فولاد بودند. در ویژه‌نامه‌ای که برای این مراسم تهیه شده است، اسامی مجموعه‌هایی همچون انجمن تولیدکنندگان فولاد، انجمن نوردکاران، سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر، شرکت فولاد خوزستان، ذوب آهن و غیره به‌عنوان حامیان این رویداد صنعتی ذکر شده بود که البته مدیران‌عامل و مدیران ارشد برخی از آنها در این مراسم حضور نداشتند.

"بیتا بصیرانی" دبیر اجرایی کنفرانس استیل پرایس، پیش‌تر عنوان کرده بود که قصد داریم درباره آینده بازار فولاد آلیاژی صحیت کنیم و دید جامعی از رشد، اندازه و سهم بازار حال و آینده ارائه دهیم. او همچنین گفته بود برجسته کردن آخرین فرصت‌ها چالش‌های پیش‌روی تولیدکنندگان برتر در بازار فولاد آلیاژی و فولاد پیشرفته از موضوعات مورد بحث در این کنفرانس تخصصی خواهد بود.

برگزاری از این دست نشست‌های مشورتی که یک نمونه‌اش استیل پرایس است، قطعاً می‌تواند محلی برای تبادل‌آرا، نظرات، بحث و گفت‌وگو در مسائل مهم صنعت فولاد باشد؛ اما نکته اینجاست که خروجی عملی این نشست‌ها بر روند فعلی سیاست‌های کلان تا چه میزان خواهد بود؟ چراکه از دید برخی ناظران، مجموعه‌های حاضر در این رویداد، درصد اندکی از ترسیم سیاست‌های اجرایی در حوزه صنعت را بر عهده دارند. بنابراین نگارنده بدیهی می‌داند، برگزاری نشست‌های مشورتی و برخی پیشنهادها از سوی فعالان صنعت که قطعاً بسیاری از از آنها دلسوزان اصلی این میدان‌اند آن‌طورکه باید اثری چندان جدی در تصمیم‌گیری و ریل‌گذاری کلان نداشته باشند.  

 نگارنده شاید همانند سخنرانان این مراسم نتواند به راحتی ارزیابی متفاوت و البته نگاهی مثبت‌تر به این نشست‌ها داشته باشد و مسیر روشنی را برای بهبود صنعت فولاد ترسیم کند بنابراین به عنوان یک خبرنگار با خوانشی از اقتضائات موجود یادآور می‌شود که در صنعت فولاد با موانع زیادی دست و پنجه نرم می‌کند که گاهاً توسط برخی جریان‌های رادیکال هدایت می‌شود به طوریکه حتی اجازه مانور آزادانه به خود وزیر صمت را هم نمی‌دهند. نمونه‌اش گلایه‌ای بود که چند روز گذشته او مطرح کرد و گفت: "من وزیر التماسم و هیچ اختیاری ندارم. تولید در اقتصاد کشور فرمانده ندارد. کجای دنیا تا به مشکل انرژی می‌خوردند برق و گاز صنایع را قطع می‌کنند؟ " بنابراین نفس برگزاری این دست نشست‌ها و دعوت از مسئولان و متولیان امر مهم و ضروری است اما نه اینکه حتی سخنرانان اصلی این مراسم همانند آقای محمدرضا موثقی‌نیا رئیس هیئت عامل ایمیدرو و رسول خلیفه سلطان دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران خودشان در این رویداد حاضر نشوند و یا اینکه این نشست‌ها به تداوم و تشدید اختلافات دامن بزند؛ مثل کنایه یکی از سخنرانان پنل به مدیرعامل یکی از صنایع فولادی که بگوید شما قبلاً بازاریاب بودید و حالا در کسوت مدیریت یک مجموعه فولادی قرار گرفته‌اید.

به نظر می‌رسد در چنین کشاکش اقتصادی و اتفاقات خلق‌الساعه در این صنعت، عملاً نمی‌توان به خروجی این دست نشست‌ها امیدوار بود و به نظرم برگزاری همین نشست یا بهتر است بگویم "دورهمی فولادی" که البته عنوان بین‌المللی آن نامشخص است، مشکلی را از پیش‌رو برنخواهد داشت که مصادیقش از نگاه نگارنده، اوج‌گیری چالش‌ها برای صنعت فولاد همانند به تداوم بلاتکلیفی در بسیاری از تصمیمات، بازی جدید خروج فولاد از بورس، وضع عوارض صادرات، قطع برق و گاز صنایع در تابستان و زمستان و صدها موضوع دیگر که گواه آن را می‌دهد؛ برگزاری این دست نشست‌ها نمی‌تواند گرهی از صنایع فولادی باز کند.

انتهای پیام/